A tribute to L'Etna & L'Abominable Film Laboratories - curated by Maria Kourkouta

Μετά την ολοκλήρωση των προβολών του Φεβρουαρίου με ένα πλήρες αφιέρωμα στην καλλιτεχνική δουλειά της Ελληνίδας σινεάστ, Μαρίας Κουρκούτα, για την πρώτη Πέμπτη του Μαρτίου και με τη συνεργασία της Μαρίας ως επιμελήτριας, παρουσιάζουμε για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό το καλλιτεχνικό έργο των δύο αυτοδιαχειριζόμενων κινηματογραφικών κοινοτήτων L'Etna και L'Abominable, που εδρεύουν στο Παρίσι και των οποίων η Μαρία υπήρξε μέλος για πάνω από δέκα χρόνια. 

Πρόκειται στην ουσία για μία ανθολογία ταινιών μικρού μήκους, “χειροποίητων”, οι δημιουργοί των οποίων πειραματίζονται με τα όρια μεταξύ ντοκιμαντέρ, αφηγηματικού και αφαιρετικού κινηματογράφου. Κάθε μία φέρει τις αγωνίες του δημιουργού της και όλες μαζί την πίστη πως, η χρήση του φιλμ στη σύγχρονη παραγωγή όχι μόνο δεν είναι αδύνατη οικονομικά ή αναχρονιστική αισθητικά, αλλά απολύτως αναγκαία για την αναζήτηση νέων τρόπων έκφρασης μέσω των πρωταρχικών υλικών του κινηματογράφου.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ

1. Cilaos | Camilo Restrepo

(16mm, Γαλλία, 2016, 13’)

Μια νεαρή γυναίκα δίνει υπόσχεση στη μητέρα της πως θα αναζητήσει και θα βρει τον πατέρα που δε γνώρισε ποτέ. Στο δρόμο της μαθαίνει πως εκείνος δε ζει πια. Όμως, τα σχέδιά της δεν αλλάζουν: οφείλει να ξαναβρεί τον πατέρα της. Μια ταινία που βουτά στους ρυθμούς της maloya, των ιεροτελεστικών ασμάτων της Ρεϋνιόν, και ψηλαφεί τον παράδοξο και βαθύ χώρο που χωρίζει κι ενώνει νεκρούς και ζωντανούς.

A young woman gives a promise to her mother: she will search and locate the father she never met. On her way, she finds out that her father is no longer alive. However, her plan remains the same; she has to find him again. A film that dives into the rhythm of maloya, and the ritual songs of Réunion, while bridging the gap between the dead and the living.

2. Εδώ είναι το σπίτι | Victor De Las Heras & Lo Thivolle

(16mm, Γαλλία, 2017, 14’)

Από έξω, δε φαίνεται τίποτα. Μέσα, ακούμε τα πάντα. Όσο πιο πολύ το μέσα ξανοίγεται, τόσο πιο πολύ οι δρόμοι τριγύρω μοιάζουν φρακαρισμένοι.

On the outside, nothing is visible. On the inside, we can hear it all. The more the “inside” broadens, the more the streets all around shrink.

3. A radical film | Stefano Canapa

(35mm, Γαλλία, 2017, 2’)

“Radical” σημαίνει κάτι που έχει να κάνει με ραδίκια. Η ταινία είναι φτιαγμένη με μαύρα ραδίκια: κομμένα σε μικρά κομματάκια, τοποθετημένα και εκτεθειμένα πάνω στο φιλμ. Σε τούτη την ψηφιακή εποχή, η ταινία δείχνει το δρόμο για να ξαναβρούμε τις…ρίζες του κινηματογράφου.

“Radical” means “something to do with radishes”. The film is made of black radishes, cut into small pieces, placed and exposed on film. In the digital age, the film shows us the way to rediscover…the roots of cinema.

4. Further Radical | Stefano Canapa

(35mm, Γαλλία, 2020, 7’)

Μετά τις πρώτους πειραματισμούς του Στέφανο Καναπά με τα μαύρα ραδίκια, η ταινία αυτή πηγαίνει ακόμα πιο βαθιά στις ρίζες του κινηματογράφου: εκρήξεις φωτός που διαπερνούν τις σκοτεινές επιφάνειες του φωτοχημικού φιλμ. Πρόκειται για την ίδια ταινία, μόνο που τώρα έχει περάσει από τον οπτικό εκτυπωτή του φιλμ.

Following Stefano Kanapa's previous experiments with black radishes, this film goes even deeper into the roots of cinema: bursts of light that penetrate the dark surfaces of the photochemical film. It is essentially the same movie; however, this time it has been processed through an optical printer device.

5. Θα φτάσουμε στο Νεϋγί, inch’allah | Anna Salzberg & Mehdi Ahoudig

(16mm, Γαλλία, 2015, 19’)

Η ιστορία μιας διαδήλωσης νεαρών εργαζομένων στα δημόσια ποδήλατα Velib’, που αποπειρώνται για πρώτη τους φορά τον αγώνα και την αυτοοργάνωση. Ένα ταξίδι προς την ωρίμανση και τη συνειδητοποίηση και, την ίδια στιγμή, ένα ταξίδι από το πολυτελές κέντρο του Παρισιού μέχρι τα προάστια του Νεϋγί, σύμβολο της γαλλικής αριστοκρατίας. Ένα παιχνίδι μεταξύ εικόνας και ήχου.

The story of a young workers’ demonstration on Velib 'public bicycles; for the first time, they are attempting to unite all together and fight for what they believe. It’s a journey towards maturity and awareness and at the same time, a journey from the luxurious center of Paris to the suburbs of Neuilly, a symbol of the French aristocracy; a game between image and sound.

6. Ganesh | Philippe Cote

(Super 8, Γαλλία, 2015, 15’)

Κάθε χρόνο, η νοτιο-ινδική κοινότητα των Tamoule του Παρισιού γιορτάζει τον θεό Ganesh, στο κέντρο της πόλης. Χρώματα, τελετουργικά, σώματα που χορεύουν, σε συνδυασμό με εικόνες και μνήμες από την αντίστοιχη γιορτή, σε μιαν άλλη χρονική στιγμή, στην Ινδία. Η ταινία ακολουθεί τους δρόμους του ανθρωπολογικού κινηματογράφου, φανερώνοντας ωστόσο την ποιητικότητα που κρύβουν μέσα τους οι πιο απλές χειρονομίες και κινήσεις.

Every year, the South Indian community of Tamoule in Paris celebrates the god Ganesh in the city center. Colors, rituals, dancing, combined with images and memories from a respective celebration, at a different time, in India. The film follows an anthropological perspective, revealing at the same time the hidden quality of the simplest gestures and movements.

7. Ταξίδι μέσα από ένα σώμα | Camille Degeye

(16mm, Γαλλία, 2019, 32’)

Ο Τόμας, ένας νέος γερμανο-ελβετός μουσικός, βρίσκεται κλεισμένος στο σπίτι του εξαιτίας ενός σπασίματος του ποδιού του. Ακινητοποιημένος και μόνος, προσπαθεί να τελειώσει τη σύνθεση ενός μουσικού κομματιού. Όταν ξημερώσει, μια απρόσμενη επισκέπτης χτυπά την πόρτα του.

Thomas, a Swiss-German musician, is stuck at home because of a broken foot. He wanders in his little Parisian flat, his leg in the plaster, trying to compose a new piece of music. The next day, an unexpected visitor shows up on his door.