​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Down to Earth (4’)

Είναι γνωστό πως τα παπούτσια που φοράει κάποιος λένε πολλά γι’ αυτόν. Το σχήμα, το υλικό και η κατάσταση του παπουτσιού μας επιτρέπουν να συμπεράνουμε πληροφορίες σχετικά με το κοινωνικό status, τον χαρακτήρα, αλλά ακόμα και για πιθανές επιθυμίες. Στο Down to Earth η Άννα Βάσωφ αναφέρεται σε αυτήν την πολυλειτουργική σπουδαιότητα, προσδίδοντας παράλληλα μία ιδιαίτερα εναλλακτική σημασία στην έννοια της υπόδησης. Άλλωστε η ίδια η καλλιτέχνις δημιούργησε εξαιρετικά χαρακτηριστικές μηχανικές διατάξεις για κάθε ένα από τα 28 σχέδια παπουτσιών της, κάποια εκ των οποίων αφηγούνται ολόκληρες ιστορίες με την κίνηση τους.

​

It is no secret that shoes say a lot about the person wearing them. The shoe´s form, material and condition provide insight into social status, character, and, last but not least, potential desires. In Down to Earth, Anna Vasof refers to this multifunctional significance while putting a very particular spin on the concept of "footwear". After all, the artist fabricated highly distinctive mechanical devices for each of her 28 shoe designs, some of which set entire stories in motion upon walking. (Christa Benzer, Translation: Eve Heller)
 

When Time moves faster (7’)

Το When Time Moves Faster επιδεικνύει τον απίστευτο βαθμό στον οποίο η δημιουργός απολαμβάνει τον πειραματισμό ενώ παράλληλα αντικατοπτρίζει την ευχαρίστηση της καταγραφής μίας ψευδαίσθησης, κάτι που γίνεται εφικτό μόνο μέσω του σινεμά. (Μπριζίτα Μπέργκερ-Ούτζερ, Μετάφραση: Ιβ Χέλερ)

​

When Time Moves Faster demonstrates Anna Vasof´s unbelievable pleasure in experimentation and simultaneously shares her delight in demonstrating the illusion enabled solely through the medium of cinema. (Brigitta Burger-Utzer, Translation: Eve Heller)
 

Muybridge’s Disobedient Horses (5’)

Το Muybridge´s Disobedient Horses είναι μία σειρά τεσσάρων επεισοδίων μέσω των οποίων η Άννα Βάσωφ διερευνά πού μπορεί να εντοπίσει την αίσθηση της κινηματογραφικής ψευδαίσθησης, παρατηρώντας την καθημερινότητα της, και τι είναι αυτό που συμβαίνει όταν χρησιμοποιεί απλά αντικείμενα και κινήσεις ως κινηματογραφικούς μηχανισμούς. Ακόμα και αν η αρχή της ψευδαίσθησης θεωρείται εδώ και χρόνια ευρέως γνωστή και δεδομένη, κάθε επεισόδιο της Βασόφ παράγει τη δική του μοναδική κινηματογραφική ψευδαίσθηση. 

​

Muybridge´s Disobedient Horses is a series of four episodes in which the artist Anna Vasof investigates where she can find the essence of cinematic illusion when she looks into everyday life and what happens when she uses everyday objects and movements as cinematographic mechanisms. Even if the principle behind the illusion has been around for many years and is taken for granted, each of Vasof´s episodes produces its own unique cinematic illusion. 
 

Hitting my Head on the World (13’)

Επισκέπτομαι πόλεις και χτυπάω το κεφάλι μου σε διάφορες επιφάνειες. Ένα μικρόφωνο, τοποθετημένο στο κεφάλι μου, καταγράφει τον ήχο αυτών των χτυπημάτων. Μία κάμερα, τοποθετημένη στο πλάι, καταγράφει κάθε δράση. Έτσι, όλα είναι ορατά: η δράση, ο ήχος, η επιφάνεια όπου χτυπάω το κεφάλι μου, και η υπαίθρια ατμόσφαιρα του χώρου. Το να χτυπά κανείς το κεφάλι του σε κάποιον τοίχο είναι μία καθολικά γνωστή κίνηση. Άνθρωποι σε απελπισία, που δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν, μπορεί να χτυπήσουν το κεφάλι τους στον τοίχο. Δεν πρόκειται πάντα για κυριολεξία. Συνήθως στέκει ως μεταφορά για εκείνες τις στιγμές που δε βρίσκεις τρόπο να διαχειριστείς ένα έντονο αίσθημα σύγχυσης. Αν όμως παρατηρήσουμε αυτήν την κίνηση ως ένα όργανο, μία ανέλπιδη πράξη μετατρέπεται σταδιακά σε μία παράλογη επανάληψη.

​

I visit several cities and I hit my head on different surfaces. A microphone, which is mounted on my head, records the sound of these head-beats. A camera, located off to the side, records each action. In this way, all is made visible: the action, the sound recording, the surface upon which I hit my head, and the urban ambiance of the location. Hitting one´s head upon a wall is a worldwide known gesture. Desperate people who do not know what to do next might hit their heads against walls. This is not always literal. It is more often a metaphor for not knowing how to get around a strong sense of frustration. But if we observe this movement as an instrument, a hopeless action begins to transform into an absurd repetition. (Anna Vasof)

​

Things and wonders 2022 (4’)

Το Things and Wonders 2022 είναι μία σειρά έξι επεισοδίων μέσω των οποίων η καλλιτέχνις «παίζει» με την οπτική του θεατή. Όπως προϊδεάζει ο τίτλος, το επίκεντρο είναι τα μικρά θαύματα, αποτέλεσμα της σύλληψης της Βάσωφ με τη βοήθεια καθημερινών αντικειμένων, τα οποία αξιοποιούνται με περιχαρή και χιουμοριστικό τρόπο. Με την εκκίνηση των υαλοκαθαριστήρων της, ο Θεός καλεί με τον δείκτη του τον πρώτο άνθρωπο στη ζωή, μία σύλληψη ελαφρώς εμπνευσμένη στο έργο του Μιχαήλ Άγγελου. Το πώς μπορεί να σχετίζονται οι υαλοκαθαριστήρες με το έργο που κοσμεί την Καπέλα Σιξτίνα, είναι κάτι που αποκαλύπτεται μέσα από τα στιγμιότυπα της Βάσωφ.

​

Things and Wonders 2022 is a series of six episodes in which video artist Anna Vasof toys with our perceptions. As the title forecasts, it is all about small wonders, conjured by Vasof with the help of everyday objects in a most joyously playful and humorous way. On switching her windshield wipers on, God´s index-finger summons the first human to life, loosely based on Adam´s encounter depicted by Michelangelo on the ceiling of the Sistine Chapel. What windshield wipers exactly have to do with Michelangelo should not be divulged in advance. (Maya McKechneay)

Things and wonders 2227 (6’)

Το Things and Wonders 2227 είναι μία σειρά ταινιών μικρού μήκους με επίκεντρο αντικείμενα της καθημερινότητας, γνώριμα σε όλους μας: σκούπες, παπούτσια, μαντηλάκια, φυσαρμόνικες κλπ. Η καλλιτέχνης τα μεταχειρίζεται κατά τρόπο που αποκλίνει από την αρχική τους χρησιμότητα, έτσι στήνει παράλογες και μη πρακτικές καταστάσεις ώστε να μετατρέψει τα οικεία αυτά αντικείμενα και τη χρηστικότητα τους σε μικρά θαύματα. Το στοιχείο του απροσδόκητου προστίθεται σε καθημερινά πράγματα και μας απομακρύνει από την πραγματικότητα, δίνοντας μας την ευκαιρία να δούμε τον κόσμο από μία νέα οπτική. 

​

Things and Wonders 2227 is a series of short films which deal with everyday things familiar to everyone: brooms, shoes, wipers, harmonicas etc., used in a way that is far removed from their ordinary designation. The artist constructs absurd and impractical situations from them so that familiar objects alter their original functional purpose to small wonders. In that way the element of the unexpected is added to everyday objects that dispatch us from reality, allowing us to see the world in a new perspective.
 

Amazon Woman (4’)

Το κεφάλι κάνει τα πάντα. Ενώ άλλα μέρη του σώματος διαθέτουν συγκεκριμένες λειτουργίες ως όργανα, το κεφάλι είναι εργαλείο πολλαπλών χρήσεων. Η καλλιτέχνις Άννα Βάσωφ, το κύριο μέσο της οποίας είναι τα αντικείμενα, αποτίει φόρο τιμής στην καθολικότητα του κεφαλιού, και παράλληλα αμφισβητεί την υπεροχή του.
 
The head does it all. While other body-parts have their separate functions as instruments, the head is an all-purpose tool. The head's universality: Object-oriented media magician Anna Vasof celebrates it, and at the same time questions its primacy. (Drehli Robnik)

 

Issues with my other half (6’)

Ο ίδιος ο τίτλος υποδεικνύει πως η ταινία θα φανερώσει κάποιες λεπτομέρειες εντός της προσωπικότητας ή της αυτό-εικόνας της δημιουργού, οι οποίες βρίσκονται σε ασυμφωνία. Η δυσάρεστη αίσθηση απώλειας ελέγχου του σώματος αναμειγνύεται με την απολαυστική και ευφάνταστη μετατροπή αντικειμένων και διαδικασιών της καθημερινότητας, καθιστώντας απτή την ψευδαίσθηση του σινεμά και της νωθρής όρασης μας. Ανά στιγμές, διακρίνονται στοιχεία του είδους body-horror. Τα μηχανήματα παίρνουν τον φυσικό οργανισμό υπό την κατοχή τους, και η Άννα Βάσωφ παίρνει τη μορφή μίας μαριονέτας που χειρίζονται άλλοι, καθώς τα άκρα της μπορούν να ανταλλαχτούν, ακόμα και να ακρωτηριαστούν.
 
The title alone promises to reveal some inharmonious details within one’s own personality or self-image. The unpleasant loss of controllability of the body is mixed in with the pleasurable and imaginative transformation of everyday objects and processes in order to make tangible the illusion machine of cinema and our sluggish vision. Elements of the body horror genre subtly take hold. Machines take possession over the physical organism, and the figure of Anna Vasof turns into a puppet determined by others, as its individual limbs can be exchanged or even severed at will.   (Brigitta Burger-Utzer, Translation: John Wojtowicz)

​

Non non stop Motion (52’)

Το Non-Stop Stop-Motion βασίζεται στην τεχνική stop motion animation, αλλά διαφέρει ως προς το βασικό τεχνικό στοιχείο παραγωγής, το οποίο παραδοσιακά είναι μια σειρά από μεμονωμένα φωτογραφημένα καρέ που συνδυάζονται σε μια ακολουθία. Στο Non-Stop Stop-Motion, μια βιντεοκάμερα καταγράφει συνεχώς μια ψευδαίσθηση αλλαγής κίνησης, η οποία προκαλείται από τις ιδιότητες "stop motion" του χώρου ή του σκηνικού στο οποίο τοποθετείται. Η τελική ταινία έχει παρόμοιες διακεκομμένες κινήσεις με μια ταινία stop motion, ωστόσο η αντανακλαστική φύση των μέσων έχει μεγαλύτερη επίδραση στο περιεχόμενο και τη μορφή της.

​

Non-Stop Stop-Motion is based on the stop motion animation technique, but differs in its basic technical production element, which traditionally is a series of individually photographed frames combined in a sequence. With the Non-Stop Stop-Motion approach, a video camera continuously records a motion change illusion, which is caused by the “stop motion” properties of the space or setting in which it is placed. The final film has similar intermittent movements to a stop motion film, however its media-reflective nature has a stronger influence on its content and form. 
 

​