Πρωτοπόρος της industrial μουσικής σκηνής με τους Throbbing Gristle και τους Psychic TV, μέλος της καλλιτεχνικής κολεκτίβας COUM, που σόκαρε τη Μ. Βρετανία της δεκαετίας του 1970, και καλή φίλη του William Burroughs, ο Neil Andrew Megsonείναι η Genesis P-Orridge. Το 1993 συναντά την Lady Jaye (Jacqueline Breyer). Και κάπου εκεί, η μπαλάντα ξεκινάει και αφιερώνεται στην άνευ όρων αγάπη, αφού γράφεται από δύο άτομα που αποφασίζουν να γίνουν ένα. Κι αν έχουμε συνηθίσει η παραπάνω φράση να χρησιμοποιείται μεταφορικά, εδώ λαμβάνει κυριολεκτική υπόσταση, καθώς το ζευγάρι μπαίνει στη διαδικασία αλλεπάλληλων πλαστικών εγχειρήσεων και αλλαγής φύλου, με απώτερο στόχο να μοιάσουν η μία όσο περισσότερο γίνεται στην άλλη, ονομάζοντας το φιλόδοξο καλλιτεχνικό τους σχέδιο «Πανδρόγυνο».

Forerunner of the industrial music scene, with the bands Throbbing Gristle and Psychic TV, member of the artists’ collective COUM, which shocked Britain in the 1970’s, and friend of William Burroughs, Neil Andrew Megson is widely known as Genesis P-Orridge. In 1993 she meets Jacqueline Breyer, known as Lady Jane and they come together. This is where the ballad that is dedicated to boundless love starts. The couple decide that they become one, in a literary sense. They go through plastic surgeries and gender transitions, with the ultimate goal to look alike as much as possible, naming their work of life and art “Pandrogyne”.

Trailer

Σκηνοθεσία / Direction: Marie Losier

Σενάριο / Screenplay: Marie Losier

Φωτογραφία / Cinematography: Marie Losier

Μοντάζ / Editing: Marie Losier

Μουσική / Music: Bryin Dall

Παραγωγός / Producer: Steve Holmgren, Marie Losier, Martin Marquet

Η γαλλίδα καλλιτέχνις Μαρί Λοζιέ (1972) είναι γνωστή για τα ονειρώδη πορτρέτα πρωτοποριακών μουσικών και κινηματογραφιστών, γυρισμένα σε φιλμ 16mm. Είναι μία καλλιτέχνις που, στην εποχή του ψηφιακού κινηματογράφου, επιμένει στο αναλογικό φιλμ. Η Μαρί Λοζιέ δουλεύει και εργάζεται στο Παρίσι, ενώ έζησε Νέα Υόρκυ για περισσότερα από 20 χρόνια. Έχει δείξει το έργο της σε μουσεία, γκαλερί και φεστιβάλ. Σχεδίαζε σκηνικά για τον Ρίτσαρντ Φόρμαν και έμαθε να τραβά σε φιλμ 16mm με τον Μάικ Κούτσαρ στο Εργαστήριο Μιλένιουμ Φιλμ. Εκεί της γεννήθηκε η έντονη επιθυμία να συνεργαστεί στενά με άλλους καλλιτέχνες. Έγινε η καλλιτέχνις των καλλιτεχνών.

Το έργο της, με έντονη την προσωπική της σφραγίδα, συνίσταται από ενδόμυχα πορτρέτα μέχρι θορυβώδεις ταινίες-περφόρμανς, στις οποίες τα κοστούμια και τα σκηνικά είναι σχεδιασμένα από την ίδια και εμπνέονται από τον πρώιμο βωβό κινηματογράφο. Πείθει τους καλλιτέχνες να αναπαραστήσουν σκηνές από τις ζωές τους, και αυτό που αναδύεται είναι μία αλήθεια που ξεπερνά κατά πολύ τις συμβάσεις του συμβατικού ντοκιμαντέρ. Κάθε ταινία είναι ένα γεγονός ζωντανής περφόρμανς, στην οποία η Λοζιέ συμμετέχει με την κάμερα Μπόλεξ στο χέρι. Η Μπόλεξ είναι πλέον ζωτικό μέρος του σώματός της. Μικροκαμωμένη και ευλύγιστη όπως είναι, με σπουδές στην ακροβατική, δημιουργεί μία δυναμική σχέση με αυτούς τους οποίους κινηματογραφεί. Δεν είναι ουδέτερη παρατηρητής, αλλά εμπλέκεται και εμπνέεται από αυτό που συμβαίνει μπροστά της. Έτσι, η φαντασία και το όνειρο συνυπάρχουν με την πραγματικότητα, και κρυμμένες και άγνωστες πτυχές της προσωπικότητας των καλλιτεχνών αποκαλύπτονται. (Νίνα Βελιγράδη). 

French artist Marie Losier (1972) is best known for her dream-like 16mm film portraits of avant-garde musicians and film-makers. She is an artist dedicated to analog filmmaking in the era of the digital. Marie lives and works in Paris and has lived in New York for over 20 years. She has shown her films and videos at museums, galleries and festivals. She designed props for Richard Foreman and learned to shoot on 16mm with Mike Kuchar at the Millennium Film Workshop, revealing her boundless urge to collaborate closely with artists. She is the artist of the artists.

Her highly personal body of work ranges from intimate portraits to rollicking performance-films with costumes and sets created by her, all inspired by the silent cinema. She persuades the artists to re-enact scenes from their own lives and what begins to emerge is a truth that far exceeds the conventions of traditional documentary filmmaking. Every film is a live performance event, with Marie participating with her hand-held Bolex, a vital part of her body, like an extra hand. Being somewhat small and acrobatic, she creates a dynamic relationship between her and her subject. She is not a neutral participant, but one equally engaged and inspired by what is happening in front of her camera. Fiction, fantasy, dream and reality co-exist, and somehow the hidden or unknown parts of her subjects’ personality are being revealed. INina Veligradi)

- SIDE EVENTS

- Film Intro by filmmaker Fern Silva | Εισαγωγή Fern Silva